‘Feelings are Facts #1’

Gezien op de expositie ‘In real Life’ van Olafur Eliassaon in Tate Modern’. In het blog ‘Feelings are Facts #2’ kom ik terug op dit statement en hoe dit verwant is aan mijn onderzoek.

Ontleed je onderzoeksvraag, was de opdracht die we kregen bij onze meesterproef en warempel, het heeft nieuwe inzichten opgeleverd! Lees hieronder mijn totaal ontleedde en door de mangel gehaalde onderzoeksvraag en waarom het woordje ‘patiënt’ is aangepast in ‘iemand’:

Wat bedoel ik nou precíes met mijn onderzoeksvraag?

‘Op welke manier draagt de ‘Blue Zone’ bij aan het vermogen van de patiënt om beter om te gaan met het medische traject waar hij/zij zich in bevindt?’

Manier:

Wat is allemaal mogelijk, wat bedenken betrokkenen bij het onderzoek qua vorm om uiting te geven aan hun belevenissen. Hoe? Alles is mogelijk en kan vertaald worden naar een eigen portret, geen zelfportret, mag wel, hoeft niet. Manier is hier materiaal, discipline en vorm.

Draagt:

Gedragen worden, gesteund voelen, een vangnet. Hopelijk kan het portret dit gevoel teweegbrengen of versterken als het er al is. Het is fijn en belangrijk als je een netwerk hebt die jou dit gevoel geeft, maar het geeft veel zelfvertrouwen als je het ook uit jezelf kan halen. Je gaat de (moeilijke) situatie aan, pakt het vast/omarmt het, maakt er wat van, zodat het wordt omgezet in iets waar je troost uit kan halen, dat jou kan dragen en wat je daarna letterlijk een plak kan geven en daarna misschien wel los kan/wil laten.

Blue Zone:

In de wereld komen vijf Blue Zones voor: gebieden waar de mensen een specifieke levensstijl en leefomgeving delen en waar ze langer leven. Het Radboudumc wil patiënten het gevoel van zo’n Blue Zone bieden. Een fijn gevoel waarbij ze even hun sores vergeten. Voor momenten waarop zij even geen grip hebben en hun vertrouwde omgeving en hun dagelijkse ritme missen. Dit doen we door patiënten activiteiten aan te bieden die de creativiteit kunnen prikkelen of rust en ontspanning kunnen bieden. (bron website Radboudumc)

Vanuit dit initiatief ga ik mijn onderzoek inzetten, onder andere bij het open atelier in het ziekenhuis.

Bij:

‘in de buurt van’, ‘erbij’ veilig gevoel, nier alleen maar ‘erbij’ 

De manier draagt eraan bij, niet meer alleen in je proces, maar iets erbij, dat jezelf maakt.

Funfact: Debora betekent honingbij in het Hebreeuws. (Welke aspecten van mijn persoonlijkheid/de bij, zijn van belang bij dit onderzoek).

Gouden plaketten met de gevleugelde Bijengodinnen, mogelijk de Thriai, gevonden in Camiros Rhodos, 7e eeuw v.Chr. (British Museum).

De bij, zoals men die in het Oude Nabije Oosten en de Aegeïsche culturen tegenkomt, werd als een heilig insect beschouwd, dat de brug legt tussen deze fysische wereld en de onderwereld. Afbeeldingen ervan duiken op in grafversieringen, en de rijke Myceners werden begraven in koepelgraven die de vorm van een bijenkorf hadden, de zogenaamde tholosgraven. De beroemdste zijn de Schatkamer van Atreus en het Graf van Clytemnestra, beide bevinden zich in Mycene.

(bron Wikipedia)

Het Vermogen:

Het in staat zijn om, misschien ook wel de veerkracht en flexibiliteit.

Kan dit veranderen, je hebt eerst het vermogen niet en dan wel? Draagt een andere benadering van het medische proces bij, om in staat te zijn ‘het vermogen’ op te rekken?

Vermogen: ‘kracht hebben om iets te doen’, kan ook gelden voor een auto, een motor, wel een goede metafoor, een motor, ieder mens heeft een eigen motor, als je het zo benadert, kan je deze dus ook opvoeren. 

Vermogen is ook: aanleg, de kracht hebben tot, de macht hebben, maar geeft mijn inziens het idee als of het een vaststaand iets is dat je hebt of niet. Lijkt me dan eerder van toepassing bij kapitaal vermogen, maar ook dat is aan verandering onderhevig. Dus vermogen is fluïde.

Én De Geluksgodin, is het dan een kwestie van geluk, een vermogen hebben tot? 

(https://www.encyclo.nl/begrip/vermogen)

Klinkt wel leuk zo’n godin, maar geloof er niet zo in om je lot in handen van goden te leggen. Aan de andere kant vind ik het wel een aansprekend idee om vermogen als geluksgodin te zien, die je dan zelf bent. Is wel een krachtig idee, de god/godin in jezelf, die misschien wat naar buiten gelokt moet worden met inzet van de juiste middelen: kunst.

De patiënt:

Een patiënt is iemand aan wie medische, paramedische en/of verpleegkundige hulp wordt verleend. De patiënt is een zorgbehoevende en geniet de zorgen of het toezicht van een zorgverlener. Een patiënt is iemand met een zelfzorgtekort. Deze patiënt kan een ziekte, aandoening of letsel hebben. (bron wikipedia)

Waar staat in deze definitie dat je dan ‘zielig’ bent? 

Ik (en met mij nog veel meer mensen) had er erg veel last van dat er mensen waren/zijn die als je in behandeling bent om een ziekte tegen te gaan, ineens weten hoe jij je voelt. Ik heb er sowieso last van dat er in onze samenleving veel in hokjes en stereotyperingen wordt gedacht. Als er ‘iets’ met je is, heb je een label met de daarbij horende afspraken die de maatschappij hierover heeft gemaakt. Hoe is dit ooit ontstaan? Kunnen we niet als norm hebben, dat er geen norm is? Ok, dit is een ander onderzoek, maar wel iets dat mij bezig houdt en ik meeneem in de lessen die ik geef bij het programma ‘City Deal Kennis Maken’  in de Sparkcenters van de HAN. (vrije studieruimte).

Ik heb natuurlijk ook mijn aannames en vooroordelen, dat heeft ieder mens. Dat is ook niet erg denk ik, het is belangrijk om je daarvan bewust te zijn, zodat je niet direct vanuit deze vooroordelen je omgeving benadert, maar je meer met open vizier de ander tegemoet treedt.

Nu ik dit zo aan het opschrijven ben, besef ik dat ik dit woord uit mijn onderzoeksvraag wil halen. Het wordt:

‘Op welke manier draagt de ‘Blue Zone’ bij aan het vermogen van iemand om beter om te gaan met het medische traject waar hij/zij zich in bevindt?’

‘Iemand’ is iedereen en iedereen kan ziek worden, in een situatie komen dat je een medisch (langdurig) traject nodig hebt. Dan vallen niet ineens al je persoonlijke kenmerken weg en komen daar de kenmerken van een patiënt voor in de plaats.

Ethymologie:

Patiënt komt van het Latijnse patientia, dat lijden, dulden, volharding of geduld betekent^[1]. Het is daarmee verwant aan het Engelse patience en patient^[2]..

Daar mag van mij meer de nadruk op: ‘volharding’ en ‘geduld’. Als je het zo bekijkt, is een dergelijk traject een goede oefening in deze competenties en kan het zo een persoons verrijkend effect hebben. In plaats van het proces zoveel mogelijk te negeren, maar het juist te omarmen en aan te gaan, heb je geduld en volharding nodig. Creativiteit kan helpen dit proces vorm te geven en geduld en volharding te oefenen en eigen te maken. Dat blijkt ook uit de interviews van Fokko Obbema in de Volkskrant reeks die hij had met mensen die te maken hebben of gehad, met een (chronische) ziekte. Deze interviews zijn gebundeld in het boek ‘De zin van het leven’.

Beter:

Dubbele betekenis, ook in deze context:

‘boven een ander/het andere’ en ‘minder ziek/hersteld’.

Helpt het ook bij het ‘beter worden’, dus dat je het niet alleen het proces ‘beter’ kan doorkomen, maar dat het ook bijdraagt aan een voorspoedig(er) herstel?

Medisch traject:

‘Medisch wat met gezondheid, ziekte en artsen te maken heeft.’

Kunnen de kunsten ook een vast onderdeel van dit traject worden? Niet alleen medicijnen en een klinische benadering/behandeling, maar ook projecten als ‘kunst op recept’ meer geïntegreerd in het behandelingsaanbod? 

De opmerking die ik kreeg bij mijn diagnose; ‘gebruik je creativiteit’, als standaardzin met daarbij eventueel toelichting wat dit betekent en hoe men dit kan vormgeven?

Bevindt

De plek/plaats waar je bent, is geen statisch gegeven. Dit is een belangrijk besef om een proactieve houding aan te kunnen nemen, zelfregie te pakken. Dit helpt ook mee om ‘bevindingen’ te doen die je hierin in verder helpen.