Vandaag, 16 september, met 4 studiegenoten elkaar feedback gegeven op ons onderzoek.

Ik vroeg mij af of zij ook vonden dat mijn onderzoeksvraag hetzelfde kon blijven als ik mij nu mogelijk op het medische personeel ga richten ipv op de patiënten.

We concludeerden met elkaar dat dit kon. Als tip kreeg ik mee om te bekijken in hoeverre het mogelijk en haalbaar kan zijn om een driehoek te maken: de verpleegkundige, de patiënt en ik, de kunsteducator. Nemen ze wat mee in hun beroepspraktijk van de belevenissen/gewaarwordingen die ontstaan tijdens het programma dat ik aanbied? Kunnen/willen zij een vertaalslag maken?

Ik kreeg nog een tip voor een bron: Kunst als Therapie, van Alain de Botton.

Op weg naar huis ben ik mijn aantekenboekje aan doorkijken. Daar vind ik nog een briefje met de tip om ‘Kunst van het kijken en zien vd Medische Professie’ te bekijken. Thieme Stap gaf mij deze tip. Ik zag hem toen ik een workshop creativiteit gaf bij de Radboud Health Academy. Ik leerde hem kennen via Bildung Nijmegen. Op dit moment doet hij onderzoek naar innovaties in de gezondheidszorg bij RHA, zal met hem ook nog eens contact opnemen.

23 september

Vandaag hebben we bij ‘beleid’ opgeschreven wat je met je onderzoek hoopt te bereiken (missie), voor mij is dat:

‘Dat creativiteitsontwikkeling / ‘Bildung’ een permanente plek krijgt in het curriculum van alle studierichtingen’.

Voor mij zijn die twee begrippen nauw aan elkaar verwant. Om ‘Bildung’, ofwel persoonlijke ontwikkeling tot stand te brengen is van belang dat je de ruimte krijgt om te ontdekken wie jij bent en hoe je tegen thema’s aankijkt die in je leven gebeuren. Een programma gericht op creativiteitsontwikkeling waar vanuit de kunsten onderwezen wordt, biedt de mogelijk en het besef dat er altijd andere perspectieven zijn en dat er niet één norm bestaat over hoe je om dient te gaan met alles wat er in je leven afspeelt. Vanuit deze gedachte kwam ik ook weer tot het besef dat ik zou willen dat kunst en cultuur veel meer als vanzelfsprekend een verbinding aangaan met andere sectoren, zodat het een veel prominentere plek krijgt in onze samenleving en zo voor veel meer mensen toegankelijk wordt. En het besef groter wordt dat kunst voor iedereen betekenisvol is en niet alleen voor een kleine groep ‘intellectuelen’. De kunsten en alle plekken die hier ruimte aan bieden, puur als l’art pour l’art, blijven ook broodnodig, maar ik denk dat als je meer ruimte maakt voor verbinding ook deze plekken op den duur door nog meer mensen gewaardeerd worden. Kunst dus ook meer uit de musea en theaters en meer midden in de samenleving.

Bij ‘onderzoek’ hebben we naar verschillende perspectieven gekeken.

In een apart blog wil ik mijn persoonlijke, praktische en artistieke perspectief beschrijven.